Nico, el pequeño capitán: Un viaje desde el nacimiento de un arroyo hasta el mar

Roether, Peter (2004). Nico, el pequeño capitán; un viaje desde el nacimiento de un arroyo hasta el mar, ilust. Christian Roether, trad. Jimena Licitra. Madrid: SM, (+3), [6 pp.], (ISBN: 84-675-0120-0).

Breve descripción del formato y contenido de la obra: Es un libro con imán de pasta dura, con hojas de cartón. Las páginas están completamente ilustradas, ya que por ellas el lector/a desplazará el imán de un barquito, completando un recorrido. Además, el cuento dispone también de pequeños cuadros de texto que nos cuentan la historia del viaje de Nico, indicándonos los lugares por donde va pasando y de este modo ayudándonos a completar el circuito que deberemos recorrer con el imán. Las letras son de un tamaño medio y las ilustraciones son bastante claras y coloridas. El hecho de que sea un cuento de imán lo hace más ameno porque el lector participa en la historia y favorece que no haya distracciones.

Potencialidades: Es un libro con un vocabulario muy rico, que ayudará al lector a comprender mejor el ciclo del agua y el conjunto de elementos, tanto arquitectónicos como naturales, que nos podemos ir encontrando durante dicho ciclo.

Perdido?

Jeffers, Oliver (2009). Perdido?, ilust. do autor, trad. Laura Saéz, Mónica Pazos, Saleta Fernández, Vigo: Patasdepeixe, [30 pp.] (ISBN: 978-84-936842-1-1).

Breve descrición do formato e contido da obra:

Perdido?

Libro de tapa dura, de 27x26cm, con ilustracións que retroalimentan a historia que se narra no texto, permitindo unha mellor comprensión. Na cuberta aparece o pingüín e un neno embarcados cara á súa aventura. Debaixo dos protagonistas, encóntrase o título da obra e o nome do autor do conto. Con respecto á contracuberta, obsérvase a continuación do mar e un breve resumo. A narración está en galego.

Un neno atopa diante da porta da súa casa un pingüín. Pregunta onde se perdeu e a onde pertence pero ninguén ofrece axuda. O neno busca información dos pingüíns e decátase de que vén do Polo Sur. Embárcanse cara ao seu destino. Cando o abandona e volve cara á casa nota soidade, polo que dá volta e búscao de novo. O pingüín xa non estaba. De volta á casa encóntrao polo camiño e regresan xuntos.

Potencialidades: Neste libro amósasenos a importancia da amizade, o descubrimento de novos amigos e as segundas oportunidades. Móstranos que realmente o que nos fai felices está ao noso lado, non fai falta ir lonxe para atopalo. O personaxe do neno encarna o valor de superación e a actividade, xa que está atento a todo o que acontece e busca solucións; o pingüín simboliza a fidelidade. Unha historia de amizade e sobre todo de atención cara aos sentimentos e  ás necesidades dos demais.

La torre de Zoe

Rogers, Paul y Emma (1991). La torre de Zoe , ilust. Robin Bell Corfield, trad. Esther Rubio. 
Madrid: KóKINOS Editora, (+3), [24 pp.], (ISBN 84-88342-01-2).



Breve descripción del formato  y contenido de la obra: Se trata de un formato rectangular cuya cubierta es de cartón duro. En la cubierta principal tenemos arriba del todo aparece en la parte superior el título del cuento y en la parte central, debajo tenemos el dibujo de una torre y a una niña corriendo hacia ella. Debajo de éstes tenemos En la parte inferior aparece el nombre de los autores, el ilustrador y de la editorial. En la contracubierta podemos apreciar como es un seguimiento del dibujo visto antes en la cubierta principal. 

Por otra banda describimos

En el interior, todas las páginas están compuestas por dibujos en los cuales se añade el texto. Los colores que utiliza el ilustrador son pálidos, los detalles no están totalmente definidos, es decir, tanto colores como formas se mezclan unos con otros. En lo referido al texto, la letra es bastante grande, y no cargan las paginas y se caracteriza por la brevedad, que en algunos casos, como por lo que e texto, en algunas páginas como por ejemplo en la página 14, donde las letras se disponen formando una escalera, lo que refleja visualmente el contenido del texto ya que hace referencia a lo que se cita en dicha página. La Finalmente podemos resumir el cuento como la historia que se cuenta es la de Pequeña Zoe, la cual nos describe el camino que sigue desde que sale salir de su casa hasta que llega a una gran torre, donde al subir ve todas las vistas posible, pero al escuchar un sonido del viento sabe que es la hora de volver a casa.

Potencialidades: La forma en la que se dispone el texto ayuda a los pequeños a tener más facilidad para leer, seguidos de los dibujos.

É rara Makeke?

Soldado, Magda (2006). É rara Makeke?, ilust. Jacobo Muñiz,  A Coruña: Baía Edicións, col. Xiz de Cor, nº 9, [36 pp.] (ISBN: 84-96526-65-8).

Descrición do formato e o contido: álbum ilustrado, de formato medio e cadrado (20x20). A cuberta e a contracuberta é de cor verde, moi presente tamén nas ilustracións interiores. A cuberta preséntanos a personaxe principal da obra, unha formiga chamada Makeke. As ilustracións representan moi ben o que se conta no texto, a maioria delas aparecen só nunha páxina e na outra aparece o texto co fondo nunha soa cor que contrasta coa ilustración. As emocións que están sentindo cada un dos personaxes aparecen moi ben representadas nas expresións dos seus rostros.

A historia conta a aventura dunha formiga que vivía no deserto con máis compañeiras, todas elas eran diferentes. Un día de treboada fixo que Makeke aparecese nun lugar ben diferente a súa casa. Pouco a pouco ía encontrándose con varios animaliños e íalle preguntando a cada un deles se sabían onde estaba o deserto. Ningún deles sabía como dicirlle por onde tiña que volver a súa casa, pero a xoaniña díxolle que igual podía quedar coas formigas que vivían no Carballo Vello. O que finalmente sucede non o vou a contar, para que o que o queira saber o poida descubrir por si mesmo lendo a obra.

Potencialidades: É unha historia moi sinxela pero que transmite unha mensaxe importante: non podemos xulgar a xente pola súa aparencia, xa que todos somos diferentes, necesitamos desa diferenza para poder vivir en sociedade e complementarnos uns aos outros, e que se nalgún momento facemos isto podemos intentar rectificar pedíndolle perdón a esa persoa.

Este é un tema moi importante que se debería tratar cos nenos e nenas dende pequenos, para intentar cambiar o pensamento de toda a sociedade e así entender que non debemos xulgar a xente pola súa aparencia sen antes coñecela.

El país de las pulgas

Alemagna, Beatrice (2009), El país de las pulgas, ilust da autora, España: Phaidon (3-5 años), [ 20 pp.] (ISBN: 978-714-857-558).

Breve descrición do formato e contido da obra:  Trátase dun conto de tamaño mediano, puntas redondas e tapas duras. Nas páxinas impares do conto podemos apreciar un pequeno texto sobre unha páxina en branco e nas páxinas pares, atoparemos ilustracións chamativas que apoian o texto. O libro trata dunha pulga que convida as súas veciñas ao seu aniversario. Cando estas chegan á súa casa danse conta de que todas son diferentes,aínda que poden ser amigas

Pontencialidades: este libro “ El país de las pulgas” serve para ensinarlle aos nenos e nenas que entre as persoas poden existir diferenzas pero a pesar de iso debemos respectalas e coñecelas, xa que tamén podemos ter cousas en común e aprender algo delas.

O libro dos porcos

Browne, Anthony (1986). O libro dos porcos, ilust. Anthony Browne, trad. Xosé M. González, Pontevedra: Kalandraka Editora, col. Tras os montes, [40 pp.] (ISBN: 987-84-8464-571-9).

Breve descrición do formato e contido da obra: Trátase dun exemplar de 21 x 25 cm de pasta dura que mestura un texto moi breve con imaxesrimeiro é moi reducido e predominan máis as segundas. Atopamos páxinas que soamente teñen ilustración-ausentes de texto- e páxinas  nas que texto e imaxes aparecen xuntos. Cabe destacar que as ilustracións están relacionadas coa narración en si, pero non son imprescindibles para a comprensión da mesma por parte do lector/a e as cores destas non son excesivamente vivas. O tamaño das letras é o axeitado para que o lector se centre e non se distraia.

Na cuberta podemos observar aos 4 protagonistas da obra e o seu argumento versa sobre unha familia composta por un pai, unha nai e os seus dous fillos que vivían nunha casa, todos xuntos. A nai era a encargada de facer todas as comidas e os demais membros da súa familia sempre lle metían présa para que as fixese e ademais nunca a axudaban a recoller nin a fregar. Unha vez que os fillos marchaban á escola e o pai ía ao traballo, a nai quedaba na casa facendo ela soa as tarefas domésticas para despois marchar ao seu traballo. Un día, cando o pai e os fillos volvían á casa, percatáronse de que a nai xa non estaba alí e tras buscala atoparon unha nota que dicía: "Sodes uns porcos" e a partir de entón tivéronse que encargar eles de facer tódalas comidas e as tarefas da casa, sen embargo, sempre as facían mal. Cando a situación era xa insostible para eles, apareceu pola porta a nai e, de súpeto, o seu marido e os seus fillos suplicáronlle que volvese e ela accedeu pero a situación na casa cambiou porque tras isto todos comezaron a colaborar e a nai quedou satisfeita.

Potencialidades: O exemplar é fabuloso para que os máis pequenos aprendan xa desde os primeiros intres o importante que é colaborar todos nas tarefas domésticas e o necesarias que estas son porque normalmente non aprezamos o esforzo que pon a persoa que as realiza para que todo esté a punto. O conto é unha crítica á situación de moitas amas de casa, que viven sumisas e sen axuda por parte dos demais membros da familia sen que o seu labor sexa recoñecido como se merece.

Pedrito Coelho que horas são?

Warne, Frederick (2010), Pedrito Coelho. Que horas são?, ilust. Beatrix Potter, Portugal: Civilizaçao Editora, (+3 años), [18 pp.], (ISBN 978-972-26-3148-8). Basado en el cuento original de Beatrix Potter.  

Breve descripción del formato  y contenido de la obra: volumen de formato medio con tapa dura y cantos redondeados. Consta de 18 páginas protagonizadas por un reloj al que se le pueden mover las agujas. Este reloj está situado en la última página y las 17 anteriores  tienen un agujero de forma circular coincidiendo con dicho reloj, lo que posibilita la visión de éste desde todas las páginas (incluida la cubierta). El libro tiene muchas ilustraciones, los niños pueden visionar la historia sin necesidad de entender el texto. Está traducido al portugués, su lengua original es la inglesa What time is it?

Todas las páginas pares tienen el mismo formato: se formula la pregunta Que horas são? Y  después encontramos el dibujo de un reloj indicando la hora. Justo debajo de este reloj está escrita dicha hora y por último se le indica al lector en que número ha de poner la aguja pequeña y la aguja grande del reloj principal. En las páginas impares, el libro nos va presentando a diferentes animales y sus rutinas en la hora marcada en cada página par. Así, encontramos a dos gatos, a Pedrito Coelho, a la rana Jeremías, a la pata Patricia, ratones…  de todos ellos nos cuenta algo, por ejemplo que Pedrito Coelho toma el almuerzo a las 10 de la mañana o que a las 2 del mediodía la pata Patricia busca un sitio para poner sus huevos. En las dos últimas páginas el cuento plantea dos actividades: la primera es colocar las agujas del reloj en el sitio correcto para indicar las horas que se recalcan en las imágenes mostradas y la segunda es dar respuesta a las preguntas ¿A qué hora te levantas? ¿A qué horas tomas tus comidas?  

Potencialidades: a través de este libro los niños y niñas pueden aprender las horas que tiene el día de una manera fácil y divertida. El hecho de que las agujas del reloj sean móviles les involucra y genera una interacción entre el cuento y ellos y esto hace que les resulte más sencillo recordar lo que están aprendiendo. Además, al ejemplificar las horas con las diferentes acciones de los personajes se consigue que los pequeños asocien las rutinas del día a día a través de ilustraciones llamativas a su vista. Con este libro, también les es posible conocer y reconocer a varios animales: conejos, ranas, ratas y ratones, patos, pájaros, gatos…

Sin título

Tullet, Hervé (2013), Sin título, trad. Esther Rubio, Francia: Kokinos, [38 pp.] (ISBN:978-84-92750-96-2).

Breve descrición do formato e contido: conto ilustrado que se caracteriza por ter unha forma rectangular, coas tapas duras e os cantos rematados en punta. En canto á cuberta, no centro atopamos o título do libro en letras maiúsculas; na parte superior aparece o nome do autor en letra máis pequena. O fondo é de cor branca e ten algúns personaxes principais debuxados por toda a tapa. Por outro lado, na contracuberta, atopamos unha breve descrición do libro na que se dirixe directamente ao lector, xunto cunha foto do autor e algúns garabatos ao redor . Neste caso utilízanse diferentes tamaños de letra, para darlle un ton diferente ás frases que están entre parénteses. Utilízase unha gran variedade de cores.

En relación ao interior da obra, este libro destaca pola súa orixinalidade, xa que non é común que un libro teña este título. As ilustracións mesturan diversas técnicas, estando compostas de debuxos, fotografías e múltiples garabatos, dando a impresión de que son follas pintadas por algunha persoa e non un libro común. Ademáis, aparecen fotografías do propio autor, algo que o lector non agarda. Éstas abarcan as páxinas impares e pares, dando lugar a ilustracións dun gran tamaño. Nalgunhas follas non aparece ningunha frase, sendo o debuxo o elemento principal, e noutras van aparecendo os diferentes diálogos que teñen todos os personaxes entre si. En canto á letra, xógase co seu tamaño, enfatizando así algunhas palabras, que aparecen en distintas partes dependendo da páxina na que nos atopemos. As frases son breves e emprégase un vocabulario sinxelo. As cores son moi variadas: cada personaxe aparece sempre coas mesmas cores, variando unicamente os garabatos que os rodean; isto tamén inclúe a diversidade, pois todos os personaxes son diferentes e conviven nun ambiente de respecto. Na maior parte das follas emprégase un fondo branco, exceptuando as páxinas nas que se narra un conto moi breve, que teñen un campo como fondo, e as páxinas nas que os personaxes están ás escuras, sendo o fondo neste caso totalmente negro. 
O contido trata de dous debuxos que se decatan de que alguén abriu o libro e, como aínda non está acabado, tratan de entreter cos seus compañeiros o lector. De súpeto, decátanse de que nos contos adoita aparecer algunha historia e van chamar ao autor, que aínda está rematando esta obra, para que os axude.

Potencialidades: con esta obra conséguese que os nenos e nenas estean atentos ao que vai pasando, xa que, ao se dirixir ao propio lector, fai que sexa moi divertido e interactivo. Ademais causa impaciencia e esperta a imaxinación dos nenos e nenas polo que pasará na seguinte folla, grazas á súa variedade de ilustracións e cores. É un bó recurso á hora de traballar a diversidade, xa que todos os personaxes que aparecen na obra son distintos. Seguindo a temática do libro, pódese animar aos nenos/as que inventen e debuxen a súa propia historia, alimentando así a súa creatividade. Outra potencialidade é que os nenos tamén poden imaxinar outra historia guiándose polos debuxos, imaxinando o que vai pasando. E o máis importante e do que vai o propio libro: ao non estar rematado, poden ser os propios nenos os que inventen o final. 

Os Bolechas queren saber... como vivían no castro do Trega

Carreiro, Pepe (2009), Os Bolechas queren saber... como vivían no castro do Trega, Promocións Culturais Galegas, col. Edicións A Nosa Terra, (de 3 a 6 anos), [29 pp.] (ISBN: 978-84-8341-370-8).

Breve descrición do formato e contido da obra: volume de pequeno formato e tamaño rectangular, coas páxinas en disposición horizontal. Trátase dun dos libros da colección ``Os Bolechas queren saber...´´, unha especie de pequena enciclopedia dedicada á infancia onde estes divertidos personaxes buscan a resposta de diversos temas. Presenta textos curtos, acompañados de grandes ilustracións a toda cor, onde se explica cómo habitaban os castrexos do Monte Santa Trega, na Guarda; cómo eran as súas casas, ónde estaban situadas, a qué se dedicaban... Todo narrado de modo sinxelo e moi didáctico, pensando nun potencial lectorado de curta idade.

Potencialidades: atopo este libro moi interesante para tratar este tema cos nenos, xa que coas grandes ilustracións nas cales os famosos personaxes dos Bolechas son os protagonistas, é moito máis sinxelo e ameno. Ademais, trátase unha gran cantidade de información sobre a vida dos castrexos, pero dun xeito moi adaptado e ilustrativo; páxina a páxina tócanse diversos temas como as casas, o día a día nos castros, utensilios que utilizaban os castrexos... Opino que este libro é idóneo para utilizar nun traballo en proxecto na aula (sobre os castros, os castrexos, a vida na prehistoria...), para buscar información ou como apoio.

El hijo del leñador

Grafalco (1991), El hijo del leñador, Madrid: Grafalco, [32 pp.] (ISBN: 84-7773-347-3).

Descrición do formato e do contido da obra: libro ilustrado de tamaño medio e de formato cadrado (22x22cm), encadernado en cartón duro. A cuberta e a contracuberta móstrannos unha imaxe dun monte que ten continuidade. Na cuberta aparece o título en letras grandes e os dous personaxes principais da historia, o fillo do leñador e mais o seu pai. Na contracuberta explícase a finalidade e o contido da obra e aparece o nome da colección á que esta pertence.

As ilustracións aparecen sempre nas páxinas impares e o texto nas pares, ocupando toda a páxina. As letras son grandes para facilitar a lectura do conto. 

O protagonista da historia é o fillo dun leñador moi humilde, o cal traballaba día e noite para que o seu fillo puidese estudar e así conseguir un bo traballo. Cando o leñador xa reunira bastante diñeiro mandou ao seu fillo a estudar á cidade. O rapaz era moi aplicado e íalle ben no colexio, porén o diñeiro acabouse antes do esperado e tivo que volver á casa a cortar leña co seu pai sen rematar os estudos. Un día, cando pararon para descansar despois dunha dura mañá cortando leña, o fillo do leñador atopou algo que lles cambiaría a vida a ambos...

Potencialidades: este libro está destinado a nenos e nenas que xa se iniciasen ou que se estean iniciando no proceso lector. Para facilitarlles a lectura, as letras son de gran tamaño e presentan un formato fácil de comprender. Ademais, nas últimas páxinas do libro aparece un pequeno anexo cun vocabulario que contén, explicadas dunha maneira moi sinxela, aquelas palabras que poden resultar difíciles de entender para os máis pequenos, así como uns exercicios para estimular a observación e a curiosidade dos nenos.

O gato lambón

Patacrúa (2004), O gato lambón, ilust. Oliveiro Dumas, Pontevedra: Kalandraka Editora, col. Os contos do trasno, [28 pp.] (ISBN: 84-8464-237-2).

Breve descrición do formato e contido da obra:  álbum ilustrado de tamaño medio, cadrado e coas tapa duras. É unha reescritura duo conto popular danés. As ilustracións ocupan todo o espazo, aproveitando estratexicamente para colocar o texto, que ten diferentes tamaños para resaltar algunhas palabras ou exclamacións, que aparecen cun tamaño maior, ou parte do texto en negriña, que neste caso se corresponde co que di o gato, de xeito que ó lector lle chama a atención e o anima a pronunciar esas palabras cun ton máis intenso. As ilustracións son bidimensionais,  a lectura é lineal e a historia pode seguirse sen ler, só polas ilustracións que contén, ou por ambos elementos, texto-ilustracións.

Trátase dun conto tradicional, e no que parece dotado de características e comportamentos humanos, ainda que conserva rasgos animais como nas fábulas, pero no caso do conto, conviven como algo natural.

Na cuberta aparece o protagonista, cun debuxo sinxelo no que se nos mostra a idea principal do conto e como indica o título, trátase dun gato lambón. E na contracuberta aparece un pote, o cal está relacionado coa cuberta. As gardas tamén nos dan pistas do que vai pasar no conto, pero coa primeira impresión non podemos descubrir que é, xa que aparece un fondo amarelo cunhas letras do que parece un prospecto dunha medicina e no medio unha machada cortando este fondo amarelo do que saen case todos os personaxes. E na outra garda, o mesmo fondo, pero agora estas liñas cosidas.

Na primeira páxina aparece unha muller de negro con aspecto de bruxa (e fumando) facendo papas no mesmo pote que sae na contracuberta, e ademais aparecen fotos reais arredor dela de medicamentos. O gato ten tanta fame que come as papas, a pota e a vella, e a partir de aquí, vai comendo a todos os personaxes que aparecen no conto. Os debuxos son moi sinxelos con cores nítidas, con pequenos detalles en cada páxina escondidos que invitan a ser observados con atención. 
No conto advírtese que o gato, despois de tragar a todos os personaxes e de que un deles o abrira en dous cunha machada e o coseran, aínda segue tendo fame e quere seguir comendo porque a vella que facía as papas volta á casa para comelas, por iso o gato volta tras dela porque quere comerllas, co que se pecha a circularidade do relato. A lectura do conto avanza rápido e faise ameno e con sentido de humor.

Potencialidades.

É un conto acumulativo que serve para memorizar as palabras, préstase moito para a dramatización e pódese utilizar para traballar matemáticas, as letras etc. O texto favorece a atención e  incita a repetir e a adiviñar que pode pasar xa que final é sorprendente.

El cazo de Lorenzo

Carrier, Isabelle (2010), El cazo de Lorenzo, trad. Elodie Bourgeois, Barcelona: Juventud, (+3 años)  [40 pp.] (ISBN: 978-84-261-3781-4).

Breve descripción del formato y contenido de la obra: Es un cuento narrativo de tamaño mediano, de tapa dura, con puntas agudas y 40 páginas. En la cubierta aparece el personaje principal del cuento, Lorenzo, lleva arrastrando un cazo detrás de él y en la contracubierta aparecen cuatro escenas: en la primera, aparece Lorenzo arrastrando un cazo; en la segunda, no se sabe porque Lorenzo carga siempre con ese cazo; en la tercera, los obstáculos que se le presentan; y en la cuarta y última escena aparece una señora que le hace ver los puntos fuertes del cazo. A lo largo de todo el cuento podemos ver cómo en cada página aparecen dos escenas, con sus dibujos y un pequeño texto, excepto en la primera y última página, que se muestra solo una escena, al principio Lorenzo arrastrando el cazo y al final todos aceptando a Lorenzo y su cazo.

Este cuento trata sobre Lorenzo, un niño que arrastra un cazo detrás de él, el cual le complica la vida, sin embargo, nadie se da cuenta que Lorenzo tiene que hacer el doble de esfuerzo que los demás, solo se fijan en su inquietante y raro cazo. Lorenzo debido a su cazo se pone furioso, grita, pega o se hace regañar. Un día está tan harto que se esconde en su cazo pero afortunadamente se encuentra con una persona extraordinaria que le ayuda a ver los puntos fuertes que tiene con el cazo y también le hace una bolsita para sea más discreto el cazo y más fácil de avanzar. A partir de entonces la vida es más fácil para Lorenzo, aunque el cazo sigue estando ahí.

Potencialidades: Con este cuento podemos trabajar las diferencias, la inclusión, la diversidad y valores como el respeto, la ayuda, la amistad, la superación, las emociones y sentimientos. También podemos aprovechar para hablar de nuestras características y capacidades, y en cuanto a las limitaciones que tengamos, que adaptaciones podemos hacer y que apoyos son necesarios para que la vida sea un poco más fácil.

FRANK, la rana que quería volar

Drachman, Eric (2007), Frank, la rana que quería volar, ilus. James Muscarello, trad. Maria Angels Oliva, Barcelona: Malsinet Editor, (de +5años),  (32 pp), (ISBN: 978-84-96708-14-3).

Breve descripción del formato y contenido de la obra: Es un cuento de tamaño mediano, con tapas duras, puntas agudas y 32 páginas. En la cubierta podemos ver el personaje principal: Frank, la rana, en un estanque mirando hacia los pájaros y con deseos de volar, mientras que en la contracubierta aparecen los padres de Frank, quienes le dijeron que volar es cosa de pájaros. Las ranas solo nadan y saltan. Tanto en cubierta como contracubierta los colores que predominan son el verde y el azul, en distintos tonos claros y oscuros. A lo largo del  libro podemos ver grandes imágenes con texto tanto en hojas pares como impares. También hay diálogos entre los personajes y el uso de mayúsculas, negrita y cambio de tamaño en la letra para captar más la atención en ese fragmento.

El libro cuenta la historia de Frank, una rana que tenía muchas ganas de volar. Sus padres le habían dicho que él podía hacer cualquier cosa que se propusiera, por lo tanto se propuso a volar: saltó, corrió, brincó, aleteó y aleteó pero finalmente cayó sobre una hoja del estanque para descansar. Mientras descansaba vio como un bebé pajarito cayó al agua, el saltó para rescatarlo y la madre pájaro para agradecerle su heroicidad le ayudó a volar con la colaboración de otro pájaro y una rama en la cual Frank se subió. Frank volaba muy alto y todos sus amigos desde la orilla lo miraban volar.

 

Potencialidades: A través de este cuento podemos enseñarle a los niños que cualquier cosa que se propongan serán capaces de conseguirla con mucho esfuerzo y paciencia todo se consigue. Se trabajan muchos valores como el respeto, la perseverancia, la fuerza de voluntad, la amistad, la autoestima y con un mensaje muy claro que es la superación personal.

¡Achís!

Pérez Escrivá, V. y Ranucci C. (2010). ¡Achís! Madrid, España: Edelvives. [32 pp.] (ISBN: 978-84-263-7380-9). 

Breve descrición do formato e contido da obra: Estamos ante unha obra de tapa dura, coa cuberta de distintas cores e o nome do libro no centro da parte superior nun anaco de papel branco, coma se o acabasen de rachar. O protagonista atópase debuxado no centro do libro con cores rechamantes que captan a atención do lector e anticipan a historia. No interior atopámonos coa portada e a contraportada chea de utensilios da casa: unha cafeteira, unha vasoira, un aspirador, unha cadeira etc. A historia está narrada con texto e imaxes, polo que temos un álbum ilustrado. Todo o texto está escrito en maiúsculas, como se pode apreciar na imaxe de abaixo. O libro forma parte da colección “Cosas, cositas y cacharros”. A historia trata dunha vasoira que é alérxica ao po, e como consecuencia espirra de seguido. A súa dona dáse de conta e pronto a bota pola fiestra sen querer saber máis dela. Outra muller atópaa no lixo e decide levala para a casa, pero ao decatarse dos espirros da vasoira, tamén se libra dela. Finalmente, un señor pasa pola caixota do lixo e atopa a escoba moi maliña e cos pelos moi danados. Lévaa para a casa e dálle un bo baño, namentres pensa cal pode ser o mal da vasoira que acaba de atopar. Despois de moito pensar, os dous concluíron que se debía á alerxia da vasoira ao po. E o home decidiu amabelmente que a vasoira xa non ía limpar o po, senón que se dedicaría a limpar as follas secas do seu xardín. Así, os dous foron felices. 

Potencialidades: Este libro ensina a nenos e nenas a importancia de aceptar as nosas virtudes e tamén os nosos defectos, e ver que non sempre encaixamos nunha determinada cousa, e non por iso xa non valemos para algo, senón que podemos ter outras virtudes que nos fan importantes a ollos dos demais. Tamén ensina os distintos elementos da casa (a vasoira como protagonista, os mobles, as fiestras...) e tamén a importancia de ser boas persoas e apreciar a todo o mundo. 

RosalíaTe

Este videopoema é o resultado da montaxe realizada por Xosé Constenla cos traballos presentados ao Concurso que convocou a Vicerreitoría do Campus de Ourense con motivo da celebración do Día de Rosalía 2017. Nel pódese observar a creatividade, a imaxinación e as múltiples perspectivas desde as que é posible achegarse aos poemas de Rosalía de Castro. Grazas a todas e todos por participardes, por vos esforzardes en ofrecer lecturas inclusivas, lúdicas e actuais. Mágoa dalgúns traballos que por problemas técnicos con puideron ser incorporados a esta proposta tan suxestiva e que vos vai facer pensar en moitas posibilidades de cara ao futuro para traballar a poesía. Ide pensando xa na edición de 2018!

Videopoema de Rosalía

Este é un videopoema que toma como base a composición "Has de cantar" do libro Cantares Gallegos (1863), de Rosalía de Castro. Foi realizado polos alumnos de 2º curso do grao de Educación Infantil: Janet Monteiro Rocha, Sandra Rodríguez López e Carlos Rumbao Rodríguez. Música e poesía son dous recursos fundamentais para achegarlle á infancia e familiarizala dende os primeiros anos coa lírica, o ritmo, a rima e a súa sensualidade. Isto contribuirá á súa educación estética, musical e artística.   

CHOCOLATA

Núñez, Marisa (2006), Chocolata, ilust. Helga Bansch, Pontevedra: OQO, (+3 anos), [36 pp], (ISBN: 849657362-L).

Breve descrición do formato e do contido: trátase dun álbum ilustrado con encadernación en cartoné, formado por 36 páxinas  e tapas duras dun tamaño de 25x23 cm  sen cantos redondeados. Na cuberta aparece a personaxe principal, a hipopótama Chocolata, e o seu amigo que emprenderá con ela a aventura, mentres que na contracuberta aparece o debuxo dunha bañeira, o cal é o incentivo polo que ela empeza a somerxirse na viaxe. Ambas as dúas, cuberta e contracuberta, están debuxadas en cores marróns simulando  a cor do chocolate en honor da protagonista. Ao longo do libro podemos observar que en cada páxina a ilustradora coida cada imaxe inspirada en África e emprega o uso de moitas cores vivas para chamar a atención dos nenos e nenas. Conta con bastante letra e usa o emprego dos diálogos entre os personaxes e tamén o uso de maiúsculas e negriña para captar máis a atención nese fragmento.

O libro conta a historia de Chocolata, a cal estaba farta de bañarse sempre na mesma lagoa e un día entérase de que na cidade hai baños e decide saír da selva coa intención de probalos. Para non chamar tanto a atención entre os integrantes da cidade decide comprar un chándal e uns tenis con luciñas que alumeaban ao andar para non parecer tan salvaxe. Finalmente logra bañarse e de paso percorre diferentes sitios urbános da cidade dos cales nun deles, decide mercarlle un libro sobre a selva africana ao seu amigo Teófilo. Chocolata cando regresa á súa lagoa entrégalle o regalo ao seu amigo e este cóntallo sempre pola noitiña ata que se quedan todos durmidos.

Potencialidades: a través deste libro podemos mostrarlle aos nenos e nenas as diferentes culturas que podemos atopar (neste caso a africana), a importancia de saber adaptarse a cada situación pero sen cambiar a personalidade, así como a importancia da amizade, xa que Chocolata demostra que a pesar de que lle gustou coñecer outra forma de vida que teñen personas distintas a ela, prefire estar cos seus amigos de sempre e estar na súa charca de barro, porque a pesar de que sexa menos luxosa cá bañeira o importante é estar no lugar que máis a gusto e cómodo estea un mesmo.
Ademáis tamén nos insina o amor pola lectura, xa que o protagonista lle leva como agasallo a Teófilo un libro, potenciando así o interese pola lectura e mostrando o divertido que pode ser compartila entre todos.