A Caixa do Tesouro

Neira, Xose.A (2001), A caixa do Tesouro, ilust. María Sánchez,Pontevedra:Kalandraka, [ 38.pp.] (ISBN:84-8464-106-6).

Breve descrición do formato e contido da obra: É un álbum ilustrado, dunha recreación dun conto pupular, este ten un uso instrumental. Como é un conto popular as características que se mostran son: o simbolismo numérico, neste caso a simboloxía do número tres por ser tres irmáns, igual que os tres porquiños; as fórmulas introdutorias e a linguaxe colo­quial, con abundancia de diálogos para axilizar o ritmo da narración.Ademais de ter unha progresión lineal e introducción de rimas, a hora de presentar as irmáns.Por outra parte, podese dicir que conta cun narrador visual e outro verbal.

Neste libro, tanto a cuberta como a contracuberta son de cartón duro, é dicir, de tapa dura e as páxinas parecen de plástico pola textura que mostran.Ademais na cuberta mostrase unha cerradura, e na contracuberta tres chaves polo que nos leva a curiosidade. Por outra parte as gardas teñen continuidade pola ilustración que é unha parte da caixa a cal se abre cas chaves que xa citei anteriormemte, e na outra garda o outro anaco. Tamén se pode dicir que hai outro elemento de unión entre todas as páxinas xa que aparece unha parte do gato que teñen as irmáns.Tamén hai que dicir que as personaxes aparecen como moi agrandadas.

Aquí narrase a historia de tres irmáns que vivían coa súa nai viúva, esta tiña unha caixa que contiña un tesouro, ela cando morrese xa ía deixar de herdanza a quen a mellor a tratara, por iso as tres facíanlle todo o que mellor sabían para compracela, un día a nai estaba tan mala que sabía que ía morrer, entonces deulle unha chave a cada unha da caixa, xa que as tres a trataran ben. Pero só poderían abrir a caixa cando se puxeran de acordo, os anos ían pasando e non se deron posto de acordo, foron morrendo primeiro a maior, logo a mediana e xa solo quedaba a máis nova, esta meteu as chaves e abriu a caixa, nesta só había un papel moi pequeno, ela pensaba que era un mapa do tesouro pero non o que era é un papel  que puña “Harmonía”

 

Potencialidades: Grazas a este relato os nenos/as descobren que o máis importante é a  tranquilidade, a unión desas tres irmáns ata o final, ese é o verdadeiro valor que lle quería trasmitir a súa nai. Tamén serve para aprender non só a memorizar e acordarse dos personaxes se non tamén aprender as estacións do ano, xa que ao describir como se chama cada irmá fai unha comparación cunha estación, por exemplo da irmá mediana di: “ A segunda chámase Salinda e tiña o pelo da cor das follas das árbores do outono”.Tamén lle ensina aos nenos/as a que non hai que ser competitivos para conseguir algo, xa que cada unha pensaba en que facer para herdar a caixa, cando o que tiñan que facer e axudarse.

Por outra parte, é un libro que leva a crear curiosidade por saber quen acaba herdando a caixa e que contén dentro.

Neste tipo de recreacións o que fixeron é adaptarse aos intereses cambiantes da sociedade, e as distintas tanto correntes literarias como finalidades que pode ter.

Ademais como é un álbum tal como se observa na fotografía posterior, as ilustracións axúdanos a compresión do texto, facendo máis sinxela a lectura, debido a que neste o 50% do espazo son imaxes e incluso só con estas poderíase facer a lectura do conto. Xa que co descubrimento dos álbums na década dos sesenta do S.XX, se rompe ca dicotomía académica da oposición do texto-imaxe. Isto é así porque as relación que se establecen entre o texto-imaxe, discorren a diferentes niveis, podendo funcionar de forma asimétrica, en complemento ou en contraposición.