Caperucita roja.

Helenita (1981). Caperucita Roja, ilust. da autora, Barcelona: Roma, col. Cuestos de mamá [8 pp.] (ISBN: 84-356-0707-0).

Breve descrición do formato e do contido: estamos ante un libro ilustrado de formato rectangular que mide 24x17 cm. Está encadernado dunha forma rústica, xa que é de papel, un pouco máis gordo que un folio normal pero sen chegar a ser cartón. Todas as súas páxinas están ilustradas co mesmo material sen facer distinción na cuberta nin na contracuberta. Estas, son parte do conto, xa comeza na parte interior da cuberta e remata na contracuberta. Na primeira, vemos un debuxo a casa da protagonista nun bosque e a ela, ademais aparece o título do libro e da colección. Encontraposición, na contraportada aparece o final da historia escrito cun pequeno debuxo na parte inferior da páxina xunto co ISBN e os datos da publicación.  O simple feito de que non separe a historia da cuberta nin da contracuberta é que é un libro antigo, ten 46 anos e a imprenta era moi cara, sobre todo a cor, e aproveitaron para contar toda a historia en tan só dúas planchas. Debido a isto, a historia transcorre moi rápido e non é tan detallada como noutros contos da Carapuchiña vermella; podemos dicir que esta cóntase ao longo das oito páxinas nas que se alternar texto da narración e as ilustracións.

En canto ás ilustración podemos dicir que son con moitas cores e que destaca a desformidade das figuras, as personaxes soen ter máis grande a cabeza que o corpo. Son imaxes moi bonitas e infantís, moi apropiadas para o libro.

            Esta versión da Carapuchiña vermella conta como a nena lle leva unhas golosinas a súa avoa porque está enferma, a nai dille que non se pare no bosque pero ela quere levarlle un ramo de flores a súa avoa, de forma que se encontrou co Lobo. Este faloulle e a nena contoulle de que eran para a súa avoa que estaba enferma, entón o Lobo escapou a correr cara a casa da avoa a cal lle dixo que era Caperucita pero cando o veu a el caeu desmaiada. Desta forma o lobo agachouna, vestiuse coa súa roupa e meteuse na cama da avoa e cando chegou Caperucita e entrou na casa viu que a súa avoa lle cambiara o rostro e levou un gran susto cando o Lobo lle ensinou os seus dentes e que eran para comela.

            Caperucita escapou pedindo axuda e o cazador do bosque acudiu e cazou ao Lobo, o cal xa non volveu a molestar a ningún dos habitantes do bosque.

Potencialidades: Caperucita Roja é un dos contos clásicos máis coñecidos pola infancia, é unha obra dos irmáns Grimm cuxa primeira publicación orixinal é do 1697. Esta, a que estou tratando eu, é do 1981 pero ten as mesmas potencialidades que todas as obras deste título. Un dos maiores potenciais deste libro é a ensinanza, sobre todo ensinar a que sempre se lle debe facer casos aos maiores, sobre todos aos nosos familiares. Podemos dicir que este libro esconde algo que moi pouca xente de dá conta; é unha ensinanza cara as mulleres de que non deben andar soas e non lle facer caso aos homes que se encontren pola calle. Vemos como a súa historia, por desgraza, segue moi presente hoxe en día e que conta como unha muller, polo simple feito de ser dese sexo, se ten que sentir con medo cando anda ela soa.

            Persoalmente vexo que a súa historia non é algo que favoreza ás mulleres pero si que a podemos usar de contraposición ao que se pensaba antes co que debemos pensar agora, ademais de incentivar a facer unha loita para deixar de ter estes estereotipos.