Osiño

Minarik, E.H. (2015). Osiño. Trad. Sandra e Óscar Senra. Ilust. Maurice Sendak. Pontevedra: Kalandraka. [63 pp.] (ISBN: 978-84-8464-866-6).

Descrición do formato e do contido:

Obra pertencente á colección Tras os montes. Presenta tapa dura, cunhas dimensións de 23 x 15 cm. Cuberta e contracuberta están unidas por un mesmo fondo azul, pero na parte dianteira a maiores do fondo pódense observar ramas de árbore e no centro un círculo branco onde está o Osiño mais a súa nai sentados nun tallo, aos que acompaña o título da obra, o nome do escritor e tamén do ilustrador. Ambas as gardas son de cor beixe, sen ningún outro contido. Na portada vese o Osiño con algúns amigos seus sentados á mesa dispostos a xantar, ademais do nome da obra, da autora, do ilustrador e da editorial. Dende a portada, todas as páxinas conteñen un bordeado co osiño como protagonista. A seguir aparece un índice, no que se ve que a obra está repartida en catro historias: “Que vestirá o Osiño?”, “Sopa de aniversario”, “Osiño vai á Lúa” e “O desexo do Osiño”. Cada unha delas narra unha situación diferente, aínda que nas catro se pon de relevo o amor que a nai do Osiño sente polo seu fillo e como apoia as súas ideas dentro das súas posibilidades.

O texto é sinxelo e ao longo de cada historia a estrutura da escrita repítese, para que así sexa mais fácil lelo e tamén entendelo. Os debuxos son un complemento do texto, non son moi coloridos, pero si están feitos con perfección para que neles se poida ver e entender o que está a suceder en cada páxina.

Potencialidades:

A configuración en historias independentes permite facer unha lectura tamén fragmentada en diferentes momentos na aula. De deternos en cada unha delas, “Que vestirá o Osiño” permite traballar por exemplo o vocabulario sobre a roupa ou incluso tamén sobre o tempo, xa que ao longo da historia o oso vai xunto á súa nai en diferentes ocasións porque ten frío. Con “Sopa de aniversario” pódese traballar o vocabulario sobre os alimentos, os animais ou tamén buscarlle un significado especial ao aniversario sen ser materialista; por exemplo o que fixo ao Osiño feliz foi que a súa nai se acordara do seu. Con “Osiño vai á Lúa” pódese traballar o contraste entre a imaxinación e a realidade, tamén como ambas se poden xuntar; e finalmente con “Os desexos do Osiño” pódese traballar a memoria, xa que a nai do Osiño fai unha mención especial a todas as historias anteriores. 

Recursos

NICOLÁS, R. (2015). Os osiños de Else Holmelund Minarik e Maurice Sendak. Caderno da crítica, 20 de xullo. Recuperado de: https://cadernodacritica.wordpress.com/2015/07/20/os-osinos-de-else-holmelund-minarik-e-maurice-sendak/ (consultado o 9/5/20).