sábado, 18 de abril de 2020

Orellas de bolboreta


Aguilar, L. (2007). Orellas de bolboreta, ilust. André Neves, trad. Manuela Rodríguez. Pontevedra: Kalandraka,col. Minilibros, [32 pp.]. (ISBN 978-84-8464-662-4)

Breve descrición do formato e contido da obra: álbum ilustrado con texto de Luísa Aguilar, ilustracións de André Neves e tradución á lingua galega de Manuela Rodríguez. A edición manexada pertence á colección “Minilibros”, polo que o seu formato presenta capa branda e unha dimensións de moi reducido tamaño. A cuberta contén o título do libro e os nomes da autora, ilustrador e editorial. Tamén se aprecia unha ilustración dunha nena con moito pelo e ca cabeza máis grande que o resto do corpo, xunto cun fondo verde con flores e unha bolboreta como se estivera no campo. Isto pódemos dar a ver que a historia tal vez trata máis da súa cabeza por iso aparece máis grande aquí. Na contracuberta aparece a ilustración do campo coas flores, pero sen a nena nin a bolboreta. Na portada atopamos unha ilustración de casas, como se fose un pobo, ademais do título do libro e os nomes da autora, ilustracións e aditorial. Este libro foi traducido ao galego por Manuela Rodríguez (2007). A historia que se conta é a dunha nena da que se burlan os e as súas compañeiras e desde que a nai lle dá un consello, en vez de aprecialas como cousas feas apréciaas de mellor maneira e sempre ten unha resposta para cada burla. 
É un álbum ilustrado narrativo no que as ilustracións son necesarias. Nelas podemos ver que as personaxes son redondeadas coa cabeza máis grande que o corpo. Cada burla vaise desenvolvendo nunha páxina. Nas ilustracións podemos ver que utiliza seres da natureza ademais dos personaxes e unha bolboreta, ademais de cores claras, sobre todo, a laranxa e a verde. É un libro que esixe a implicación do lector para interaccionar coa historia que vai avanzando a través das diferentes burlas. O texto asenta no campo semántico do corpo e referentes da natureza ou da contorna máis inmediata da infancia, de grande interese para o lectorado potencial. Esta obra foi finalista do IV Premio Nacional Cittá di Bella (Italia, 2008), foi seleccionada polo Ministerio de Educación (Arxentina, 2015), forma parte do Plan Nacional de Lectura (PNL) e do Programa “Leggere senza Stereotipi” (Italia, 2015).

Potencialidades educativas: a lectura desta obra permite que nenas e nenos reflexione sobre o que lle ocorre á protagonista e entendan o importante que é traballar a autoestima e respectar a diversidade. Ademais falar sobre as características persoais permite entender que somo seres únicos, cunha personalidade, estilo e características físicas que nos individualizan. De modo paralelo, unha lectura atenta das imaxes da obra permítennos facer unha lectura máis profunda ao redor da interculturalidade, da situación social que viven as persoas de cor e da falta de recursos que, moitas veces, as condena á marxinalidade. Por outra parte, o pequeno tamaño desta edición é un elemento estimulante, dado que se adapta ao manexo das pequenas mans dos potenciais destinatarios.



1 comentario:

  1. Gústame moitísimo este conto! Con el pódense traballar unha infinidade de temas e valores. Ademais dos que menciona a miña compañeira, eu destacaría tamén o acoso escolar, a aceptación e confianza nun mesmo e tamén a relación entre proxenitores e fillos/as, dado que neste caso, a nai da protagonista conta cun dos papeis máis importantes da historia, axudándolle a Mara a buscar o enfoque positivo a cualidades ou situacións adversas.
    En relación ao acoso escolar, paréceme interesante engadir que os compañeiros que se burlan de Mara buscan asemellarse ós compañeiros de clase ou ás persoas próximas ao lector, pero, por outro lado, tamén se podería buscar que o lector se sentise identificado/a como un destes compañeiros.

    ResponderEliminar