El mar lo vio

Percival, Tom (2019). El mar lo vio, ilust. do autor, Andana Editorial, col. Locomotora, [32 pp.]. (ISBN 13: 978-84-17497-12-5).

Descrición do formato e contido: álbum ilustrado do autor Tom Percival. Na cuberta pódese ver unha praia, o mar de fondo e no medio os dous protagonistas da historia, Sofía e o seu osiño de peluche. Na contracuberta do libro temos a continuación da praia e do mar. Predominan as cores azuis e vermellas. Nas gardas iniciais e finais temos un mar debuxado co respectivo ceo azul. Na portada temos unha paisaxe de importancia na obra e o título escrito no ceo.

O álbum ten ilustracións que, nuns casos, son a toda a páxina e noutros aparecen enmarcadas nun fondo branco cos debuxos no medio, ademais de acompañarse con texto breve. As imaxes contan e permiten seguir a historia contada por un narrador. É importante destacar a delicadeza empregada nas ilustracións do autor, as cales están inspiradas en máis de 50 obras do Rijksmuseum de Amsterdam. Outro detalle curioso é a aparición dun fío vermello que aparece en toda a obra, o cal ten un forte simbolismo.

A historia trata sobre unha nena chamada Sofía que ten un osiño de peluche que pertenceu ao se avó e posteriormente á súa nai, unha figura de apego que ten un forte valor sentimental, pois Sofía perdeu a súa nai. Un día vai á praia co seu pai e perde o seu osiño de peluche. O mar mírao só na praia e decide devolverllo á súa dona, aínda que non sabe quen é. Así comeza a aventura do osiño, o cal movido polo mar, conseguirá regresar con Sofía aínda que sexa despois de moito tempo.

Potencialidades: a obra trata temas variados como son o mar, a familia, a morte e o apego entre outros. Entre estas temáticas destaca o tema da figura de apego que case todos os nenos e nenas teñen na infancia. Neste caso ademais, a historia permite ir máis aló, xa que a separación de Sofía co oso supón un duelo que fai referencia a perda da súa nai. Mediante esta poderemos transmitir a mensaxe aos máis cativos de que só morre quen é esquecido, pois se o recordamos xamais nos deixará, dalgunha maneira sempre estará con nos. Por outra banda está o mar, aparentemente indiferente ao sucedido, é o que consegue volver xuntar os dous protagonistas. Esta personificación do mar, aterrador pola súa inmensidade, admirado pola súa beleza, pero sobre todo fundamental para a sobrevivencia da vida no planeta e como ecosistema.